Page 17 - 103 ปี เทพสตรี มหาวิทยาลัยเพื่อการพัฒนาชุมชนและท้องถิ่น
P. 17

กลุ่มไส้อั่ว หมู่ 10 ต�าบลบ้านเบิก อ�าเภอท่าวุ้ง จังหวัดลพบุรี เริ่ม
                                     ก่อตัวขึ้นอย่างไม่เป็นทางการเมื่อปลายปี 2564  เป็นการรวมตัว

             บทน�าของสมาชิกในหมู่บ้านซึ่งส่วนใหญ่เป็นแม่บ้าน โดยมีจุดเริ่มต้น
           จาก นางสาวกฤษณา ทองยิ่ง สมาชิกบ้านเลขที่ 158  ที่มีความชื่นชอบรับประทานไส้อั่ว จึง
           ทดลองท�ารับประทานเองโดยดูสูตรจากยูทูป เมื่อท�าหลาย ๆ ครั้ง จึงเกิดแนวคิดในการท�าเป็น
           อาชีพเสริมและงานอดิเรก  จึงโพสต์ผ่านเฟซบุ๊กรับออเดอร์ในแวดวงเพื่อนฝูงและคนสนิท  โดย

           การน�าสมุนไพรและเครื่องเทศต่าง ๆ ที่ตนปลูกไว้ในสวนมาเป็นวัตถุดิบและส่วนผสม เช่น ขิง
           ขมิ้น มะกรูด พริก ตะไคร้ ฯลฯ  และชักชวนเพื่อนบ้านที่มีความสนใจมารวมกลุ่มกันทดลอง
                  อย่างไรก็ตาม เนื่องจากไส้อั่วมิใช่อาหารหลักของคนภาคกลางโดยเฉพาะในชุมชนต�าบล
           บ้านเบิกและพื้นที่ใกล้เคียง  และทางกลุ่มยังไม่ได้มีการค้นหาเอกลักษณ์ไส้อั่วของกลุ่ม  โดย

           เฉพาะเรื่องการปรับปรุงรสชาติที่สอดคล้องกับบริบทไส้อั่วภาคกลางและชุมชนในพื้นที่  ประกอบ
           กับยังไม่เคยได้ศึกษาเรียนรู้หรือได้รับการส่งเสริมจากหน่วยงานใด ๆ อย่างเป็นทางการ  เป็นการ
           ทดลองท�ารับประทานในครอบครัวและจ�าหน่ายในกลุ่มเพื่อนเท่านั้น  โดยมีนางสาวแสงเดือน
           สีงาม ผู้ใหญ่บ้านหมู่ 10 ต�าบลบ้านเบิก ที่ต้องการให้ลูกบ้านโดยเฉพาะผู้สูงอายุมีอาชีพและมี

           รายได้เสริมจากหลากหลายช่องทางนอกจากอาชีพหลักคือเกษตรกรรมและรับจ้าง จึงให้การ
           สนับสนุนและอ�านวยความสะดวกเรื่องสถานที่มาอย่างต่อเนื่องหากลูกบ้านต้องการ
                  ก่อนหน้าที่มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรีจะเข้าไปด�าเนินโครงการการพัฒนาและสร้าง
           มูลค่าเพิ่มผลิตภัณฑ์ไส้อั่ว ทางกลุ่มมีการผลิตโดยใช้วัตถุดิบหลักคือเนื้อหมู ไส้หมูจริง มันหมู โดย

           ซื้อจากท้องตลาดทั่วไป  ซื้อพริกแกงส�าเร็จรูป ยกเว้นสมุนไพรและเครื่องเทศที่มีอยู่ในสวน
           จ�าหน่าย 380 บาท/กิโลกรัม โดยจะได้ก�าไรประมาณ 40%  ในส่วนของบรรจุภัณฑ์ประสบปัญหา
           เนื่องจากยังไม่มีการซีลสุญญากาศ ไม่มีบรรจุภัณฑ์ที่ได้มาตรฐานทั้งการยืดอายุ การเก็บรักษา
           การป้องกันกลิ่น ท�าให้ไม่สามารถจ�าหน่ายผ่านขนส่งไปยังต่างจังหวัดได้  ส่วนตราสินค้าทางกลุ่ม

           ได้ท�าขึ้นเอง โดยใช้ชื่อว่า “บ้านสวน” เมื่อมีผู้สั่งซื้อจึงพรินท์น�ามาติดกับถุง และเนื่องจาก
           ผลิตภัณฑ์ยังไม่สามารถพัฒนารสชาติให้เป็นเอกลักษณ์หรือตรงตามความต้องการของตลาด จึง
           ยังมิได้ท�าการตลาด ส่วนออเดอร์จากต่างจังหวัด (ซึ่งมีผู้สั่งซื้อ) ทางกลุ่มยังไม่รับเนื่องจากมีปัญหา
           บรรจุภัณฑ์และการเก็บรักษาในกรณีต้องขนส่งและยังไม่มั่นในเรื่องรสชาติ

                  จากข้อมูลดังกล่าวข้างต้น ผู้รับผิดชอบโครงการและคณะท�างานจึงได้ส�ารวจความ
           ต้องการในการได้รับการส่งเสริมสนับสนุน สมาชิกกลุ่มและผู้ใหญ่บ้าน หมู่ 10 มีความต้องการ
           และยินดีเป็นอย่างยิ่งที่จะได้รับการส่งเสริมจากมหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี อันดับแรก คือ  การ
           พัฒนาผลิตภัณฑ์ให้มีรสชาติเป็นเอกลักษณ์และตรงตามความต้องการของท้องตลาด  รองลงมา

           คือต้องการพัฒนาบรรจุภัณฑ์ให้สามารถขนส่งไปยังต่างจังหวัดได้  การพัฒนาตราสินค้าให้มีความ
           โดดเด่นสวยงาม และช่วยท�าการโฆษณาประชาสัมพันธ์ให้ผลิตภัณฑ์ไส้อั่วของหมู่ 10 เป็นที่รู้จัก
           จึงเป็นที่มาของการด�าเนินโครงการในครั้งนี้






           16    < 103 ปี เทพสตรี มหาวิทยาลัยเพื่อการพัฒนาชุมชนและท้องถิ่น
   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22