Page 20 - งานศิลปหัตถกรรม ลาวแง้ว บ้านหนองเมือง ลพบุรี
P. 20
12
ความเสื่อมของศิลปวัฒนธรรมพื้นบ้าน
๑. มาจากต้องการพัฒนาวัฒนธรรมเข้าสู่ระบบสากลยกระดับคนให้
กินอยู่ดีขึ้น ในระยะเวลา ๔๐ – ๕๐ ปี ที่ผ่านมา กรมการพัฒนาชนบท ต้องการ
เข้าไปในหมู่บ้านให้มากที่สุด
๒. ข้าวของเครื่องใช้ใหม่ ๆ เข้ามาแทนที่ของใช้เก่า ๆ
๓. ผลิตภัณฑ์มวลรวมทางอุตสาหกรรม ผลิตมาก เกิดสิ่งอุปโภค
บริโภค ราคาถูก เรียบร้อย เข้ามาแทนที่ เช่น กระมังพลาสติก ตู้พลาสติก
จานพลาสติก เป็นต้น
๔. ระบบการศึกษาในอดีตมีวิชาหัตถศิลป์ แต่ไม่มีการต่อยอด
หลังจากเรียนจบแล้ว ปัจจุบันมีการยกเลิกวิชาเหล่านี้ ท�าให้ความรู้เกี่ยวกับ
ศิลปหัตถกรรมหมดไป
๕. การเปลี่ยนแปลงของสังคม การปรับวัฒนธรรมตามสังคมภายนอก
เช่น การกิน การนอน การแต่งกาย ชีวิตประจ�าวัน การประกอบอาชีพ
๖. ศิลปะพื้นบ้าน ปัจจุบันถูกระบบทุนนิยมเข้ามาจัดการ ระบบการผลิต
แบบชาวบ้านที่ต้องท�าตามใบสั่ง
๗. การชี้น�าของระบบทุนนิยม เปลี่ยนแปลงรูปแบบเดิมของชาวบ้าน
เช่น ท�าให้เล็กลงหรือน�าไปใช้เพื่อจุดประสงค์อย่างอื่น
๘. เศรษฐกิจการครองชีพเปลี่ยนไป รายได้ไม่พอ ต้องหาเงินเพิ่มไม่มี
เวลาสร้างงานศิลปหัตถกรรม เน้นสุขนิยม
๙. ขาดการสืบทอด ไม่สนใจ ไม่ศรัทธา เรียนรู้ ฝึกฝน
๑๐. คนต้นแบบหมดไป เริ่มหาคนท�ายาก ไม่มีหลักฐาน ต�ารา วิชาการ
เหลือตกทอดมา มี่การจดจ�า
๑๑. วัสดุที่ผลิตเริ่มหมดไป
๑๒. ขาดแคลนวัตถุดิบ เช่น ไผ่ หวาย กก คล้า ปอ ไม้ ดิน ไม่มีการ
ปลูกเพิ่มหรือทดแทน
๑๓. ขาดการประชาสัมพันธ์ระหว่างสถานศึกษากับชาวบ้าน
ศิลปหัตถกรรมของชาติพันธุ์ลาวแง้ว
