Page 21 - งานศิลปหัตถกรรม ลาวแง้ว บ้านหนองเมือง ลพบุรี
P. 21
12 13
๑๔. ค่านิยม รสนิยม สมัยนิยมเปลี่ยน
๑๕. ราคาของศิลปหัตถกรรมพื้นบ้านบางอย่างแพงเกินไป เช่น ผ้าไหม
๑๖. ไม่เข้ากับยุคสมัยหรือการตกแต่งบ้าน(จุลทัศน์ พยาฆรานนฑ์.
๒๕๕๓. สรุปการบรรยาย)
จากค�านิยามของ ศิลปะพื้นบ้าน จะเห็นได้ว่า ศิลปะพื้นบ้านหรือศิลปะ
ชาวบ้าน เป็นวัฒนธรรมด้านวัตถุสร้างขึ้นโดยชาวบ้าน ที่ใช้ภูมิปัญญาในการ
สร้างสิ่งของ เครื่องใช้ สิ่งก่อสร้าง งานศิลปะ ออกมาให้เห็นเป็นลักษณะเฉพาะ
ถิ่นของตน ซึ่งชาวบ้านเหล่านี้มิได้ผ่านการศึกษามาอย่างเป็นระบบ หากแต่
เป็นการสืบทอดมาจากคนรุ่นหนึ่งสู่คนอีกรุ่นหนึ่ง ที่ถ่ายทอดเรียนรู้โดยอาศัย
การถ่ายทอดจากการเล่าและการเลียนแบบประกอบกันไป การสร้างงานศิลปะ
พื้นบ้านท�าขึ้นเพื่อสอบสนองความเป็นด้านประโยชน์ใช้สอยในชีวิตประจ�าวัน
ประเพณี ความเชื่อ ของกลุ่มชนในท้องถิ่นนั้น ๆ โดยมิได้มุ่งประโยชน์ด้านความ
งามเป็นหลัก
โดยทั่วไปแล้ว ศิลปะพื้นบ้าน จะเรียกรวมกับ หัตถกรรม คือ ศิลป
หัตถกรรม เป็นศิลปหัตถกรรมที่เกิดจากฝีมือคนในท้องถิ่นใดท้องถิ่นหนึ่ง
การประดิษฐ์สร้างสรรค์เป็นไปตามเทคนิคและรูปแบบที่ถ่ายทอดกันใน
ครอบครัวโดยตรงจากพ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ยาย โดยมีจุดประสงค์หลัก คือ ท�าขึ้น
เพื่อใช้สอยในชีวิตประจ�าวัน งานศิลปหัตถกรรมได้ถ่ายเท มีอิทธิพลแก่กันและกัน
เช่นเดียวกับคติพื้นบ้าน แล้วปรับปรุงให้เข้ากับสภาพของท้องถิ่น จนกลายเป็น
เอกลักษณ์เฉพาะของตนเอง ศิลปะพื้นบ้านมักพบได้ทั่วไปตามชุมชนหรือ
ในชนบทตามท้องถิ่นต่าง ๆ ผู้สร้างมักเป็นชาวบ้านในท้องถิ่น ลักษณะของ
เครื่องมือ เครื่องใช้สิ่งก่อสร้าง จึงท�าขึ้นมาเพื่อคนทั่วไปใช้ มิใช่ประดิษฐ์ขึ้นมา
เพื่อใช้หรือถ่ายทอดในหมู่บุคคลชั้นสูง ศิลปะพื้นบ้านจึงมีลักษณะที่เรียบง่าย
ไม่ซับซ้อน ไม่ผูกพันหรือขึ้นอยู่กับกฎเกณฑ์ ทฤษฎีทางศิลปะใด ๆ
งานศิลปะพื้นบ้านโดยทั่วไปแล้ว จะแตกต่างกันไปตามสภาพสังคม
ในแต่ละท้องถิ่นในลักษณะของรูปแบบ ขบวนการผลิต และวัสดุที่ใช้ ส่วนใหญ่
ศิลปหัตถกรรมของชาติพันธุ์ลาวแง้ว จุติรัช อนุกูล
