เตาเผาวัดพระปรางค์ หรือที่เรียกกันว่า " แหล่งเตาแม่น้ำน้อย " ตั้งอยู่บริเวณวัดพระปรางค์ เขตบ้านโคกหม้อ ตำบลเชิงกลัด ห่างจากแม่น้ำน้อย 200 เมตร เป็นเตาผลิตเครื่องปั้นดินเผา อายุระหว่างพุทธศตวรรษ 20-24 ประมาณในสมัยกรุงศรีอยุธยา ระหว่าง พ.ศ. 1941 - 2310
ลักษณะเป็นเนินดินขนาดใหญ่ 3 เนิน ส่วนตัวเตาเป็นแบบระบายความร้อนเฉียงขึ้น ก่ออิฐ ยาว 14 เมตร กว้าง 5.6 เมตร มีเส้นผ่าศูนย์กลางของปล่องควันไฟยาว 2.15 เมตร ตั้งอยู่บนเนินดินขนาดใหญ่ ตัวเตาบางส่วนคล้ายเรือประทุน จึงเรียกว่า " เตาประทุน " แบ่งเป็น 3 ส่วน คือ ปล่องไฟ ห้องวางเครื่องปั้นดินเผา และห้องเชื้อเพลิง ผลิตภัณฑ์ที่พบมากคือ ไห ไหสี่หู อ่าง ครก กระปุก ขวด ช่อฟ้า กระเบื้องปูพื้น กาน้ำ กระสุนปืนใหญ่ ท่อน้ำดินเผา ประติมากรรมลอยตัวรูปสัตว์ต่างๆ ฯลฯ
จากการขุดค้นพบและศึกษาจากเอกสารทางประวัติสาตร์พอสรุปได้ว่า เทคโนโลยีเตาเผาที่วัดพระปรางค์ ได้มาจากกลุ่มเตาเผาเมืองสุโขทัย และแหล่งเตาเผาแห่งนี้มีบทบาทสำคัญในการผลิตเครื่องปั้นดินเผาเพื่อการบรรจุสินค้า ค้าขายแก่ต่างประเทศ นอกเหนือจากการผลิตเพื่อความ ต้องการของท้องถิ่น กรมศิลปากรได้ดำเนินการขุดค้นและขุดแต่งเตาเหล่านี้ใน พ.ศ. 2531 , 2535 และ 2536 เท่าที่ปรากฏให้เห็นขณะนี้มีเตาทั้งสิ้น 8 เตา เป็นการสร้างซ้อนกันหลายครั้ง ในปัจจุบันได้มีการสร้างหลังคาคลุมเตาที่ขุดแต่งเพื่อให้ประชาชนได้ศึกษา เป็นส่วนหนึ่งของโครง อนุรักษ์และพัฒนาแหล่งเตาแม่น้ำน้อย ซึ่งกรมศิลปกรดำเนินการร่วมกับจังหวัดสิงห์บุรี