Page 10 - งานศิลปหัตถกรรม ลาวแง้ว บ้านหนองเมือง ลพบุรี
P. 10
2
วิโรฒ ศรีสุโร (๒๕๓๘: ๘๖) ให้ความหมายว่า เป็นผลงานส�าเร็จของ
ชาวบ้านที่มีคุณค่าทางศิลปะพอสมควร เป็นการบ่งบอกให้เห็นถึงความเฉลียวฉลาด
ของช่างระดับพื้นบ้าน ที่สามารถแก้ปัญหาธรรมดาๆ ให้ดูดี มีลักษณะสืบทอด
กันมาหลายชั่วอายุคน ส่วนใหญ่จะเป็นผลงาน ทางเครื่องมือเครื่องใช้ในการ
ยังชีพ และจรรโลงใจในพุทธศาสนา ผลิตผลของงานศิลปะพื้นบ้าน จึงเน้นหนัก
ในทางประโยชน์ใช้สอยเป็นจุดใหญ่ ความงามจึงแสดงออกมาจากความเรียบง่าย
ซื่อ ไม่รกรุงรัง หรือมากไปด้วยการตกแต่งจนเกินเลย
มโน พิสุทธิรัตนานนท์ (๒๕๓๙: ๔) ได้กล่าวว่า หมายถึง ผลงานศิลปะ
ที่ชาวบ้านหรือกลุ่มคนในกลุ่มชนในแต่ละพื้นถิ่นประดิษฐ์สร้างขึ้นตาม
ความจ�าเป็น และความรู้สึกนึกเห็นตนเอง เพื่อตอบสนองความต้องการในด้าน
การด�ารงชีวิต และความต้องการคุณค่าด้านความงาม ผลงานเป็นศิลปะพื้นบ้าน
หรือศิลปกรรมพื้นถิ่น และหัตถกรรมพื้นบ้าน ซึ่งมีลักษณะเป็นงานช่างฝีมือ
หรือช่างศิลป์ และอาจเรียกว่าเป็นงานศิลปหัตถกรรมและยังหมายถึง ผลงาน
ศิลปะที่ใช้วัสดุพื้นถิ่น ในการประดิษฐ์สร้าง ซึ่งมีองค์ประกอบส�าคัญ คือ ความคิด
ฝีมือ ความเรียบง่าย ประโยชน์ใช้สอย และความงามบนพื้นฐานของธรรมชาติ
แวดล้อม สังคม ขนบธรรมเนียมประเพณีและความเชื่อ ศิลปะพื้นบ้านจึงมีความ
หมายต่อการด�ารงชีวิต และมีคุณค่าต่อการบ�ารุงขวัญ เป็นศิลปกรรมที่มีการ
ศึกษาและสืบสานที่เป็นไปในเชิงวัฒนธรรม
จากค�านิยามของ ศิลปะพื้นบ้าน (Folk Art) จะเห็นได้ว่า ศิลปะ
พื้นบ้านหรือศิลปะชาวบ้าน เป็นวัฒนธรรมด้านวัตถุสร้างขึ้นโดยชาวบ้าน ที่ใช้
ภูมิปัญญาในการสร้างสิ่งของ เครื่องใช้ สิ่งก่อสร้าง งานศิลปะ ออกมาให้เห็น
เป็นลักษณะเฉพาะถิ่นของตน ซึ่งชาวบ้านเหล่านี้มิได้ผ่านการศึกษามาอย่าง
เป็นระบบ หากแต่เป็นการสืบทอดมาจากคนรุ่นหนึ่งสู่คนอีกรุ่นหนึ่ง ที่ถ่ายทอด
เรียนรู้โดยอาศัยการถ่ายทอดจากค�าบอกเล่าและการเลียนแบบประกอบกันไป
การสร้างงานศิลปะพื้นบ้านท�าขึ้นเพื่อสอบสนองความเป็นด้านประโยชน์ใช้สอย
ในชีวิตประจ�าวัน ประเพณี ความเชื่อ ของกลุ่มชนในท้องถิ่นนั้น ๆ โดยมิได้
มุ่งประโยชน์ด้านความงามเป็นหลัก
ศิลปหัตถกรรมของชาติพันธุ์ลาวแง้ว
