เทวสถาน หรือปรางค์แขก
ปรางค์แขกเป็นปรางค์ก่อด้วยอิฐขนาดใหญ่ ไม่ใช่ศิลาแลง เป็นเทวสถานของขอม เป็นลักษณะของพระปรางค์ 3 องค์เรียงกัน ปรางค์องค์กลางสูง และใหญ่กว่าปรางค์ที่ขนาบอยู่ 2 ข้าง ปรางค์ทั้ง 3 เป็นอิสระจากกัน คือไม่มีระเบียงเชื่อมต่อกัน พระปรางค์แต่ละองค์จะเจาะช่องประตูองค์ละ 4 ช่อง แต่มีประตูใช้จริงเพียงประตูเดียว ที่สามารถเข้าไปในองค์พระปรางค์ได้คือ ประตูด้านหน้า ซึ่งหันไปทางทิศตะวันออก ส่วนประตูทางด้านขวา และด้านหลัง ขององค์พระปรางค์ เป็นประตูหลอก สร้างขึ้นเพื่อความงามทางสถาปัตยกรรม
องค์ปรางค์เดิมนั้นเป็นอาคารก่อด้วยอิฐขัดเรียบ ไม่สอปูนแต่สอด้วยยางไม้ สันนิษฐานว่า ภายในบรรจุรูปเคารพ เป็นความสามารถอย่างน่าอัศจรรย์ของช่างโบราณ กรอบประตูทางเข้าสลักจากหินทรายเลียนแบบกรอบประตูไม้ นักโบราณคดีสันนิษฐานว่าสร้างขึ้นราวพุทธศตวรรษที่ 15 ก่อสร้างคล้ายกับปรางค์ศิลปเขมรแบบพะโค (พ.ศ.1425-1436) เป็นปรางค์แบบเก่า เพื่อเป็นเทวสถานใช้ประกอบพิธีกรรมทางศาสนาฮินดู สังเกตได้ว่ายังมีฐานศิวลึงค์ปรากฏอยู่ในองค์กลางของเทวสถาน
ต่อมาได้รับการบูรณะซ่อมแซมครั้งใหญ่ด้วยอิฐสอปูน ซึ่งเข้าใจว่ากระทำในสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช พร้อม ๆ กับสร้างวิหารเล็กหน้าปรางค์ ซึ่งมีประตูทางเข้าแบบโค้งแหลม และถังเก็บน้ำซึ่งอยู่ทางด้านทิศใต้ของปรางค์ เทวสถานปรางค์แขกนับได้ว่าเป็นโบราณสถานที่เก่าแก่ที่สุดของจังหวัดลพบุรี ที่ยังเหลือสภาพให้เห็นปรากฏอยู่