Page 8 - จิตรกรรมฝาผนัง วัดธรรมิการาม อำเภอบ้านหมี่ จังหวัดลพบุรี
P. 8

ส่วนผนังด้านซ้ายด้านขวาตอนบนเหนือขอบหน้าต่างขึ้นไป ส่วนใหญ่จะนิยมเขียนรูปเรื่องเทพชุมนุม
           หรืออดีตพุทธนั่งอันดับเรียงเป็นแถว
                รูปแบบลักษณะตัวภาพในจิตรกรรมไทยซึ่งจิตรกรได้ออกแบบไว้ เป็นรูปแบบอุดมคติที่
           แสดงออกทางความคิดให้สัมพันธ์กับเนื้อเรื่องและความส�าคัญของภาพ จะมีลักษณะเด่น งามสง่า
           ด้วยลีลาอันชดช้อย แสดงความรู้สึกปิติยินดี หรือเศร้าโศกเสียใจด้วอากัปกิริยาท่าทาง ถ้าเป็น
           รูปยักษ์รูปมาร ก็แสดงออกด้วยใบหน้าและท่าทางที่บึกบึนแข็งขัน ส่วนพญาวานรและเหล่าวานร
           แสดงความลิงโลด คล่องแคล่ว ว่องไวด้วยลีลาท่วงท่าและหน้าตา พวกชาวบ้านธรรมดาสามัญก็จะเน้น
           ความรู้สึกตลกขบขัน สนุกสนานร่าเริงหรือเศร้าเสียใจออกทางใบหน้า ส่วนช้างม้าและเหล่าสัตว์
           ทั้งหลายก็มีรูปแบบแสดงชีวิตเป็นธรรมชาติ
                ใ  น  ก  า  ร  ส  ร  ้  า  ง  ส  ร  ร  ค  ์  ง  า  น  จ  ต  ิ  ร  ก  ร  ร  ม  ฝ  า  ผ  น  ง  ั  ข  อ  ง  ไ  ท  ย  ม  ก  ี  า  ร  จ  ด  ั  อ  ง  ค  ป  ์  ร  ะ  ก  อ  บ  ข  อ  ง  ภ  า  พ  จ  ต  ิ  ร  ก  ร  ร  ม  ไ  ท  ย
           คือ การน�าเอาองค์ประกอบทางด้านศิลปะ เช่น เส้น สี พื้นที่ว่างมาจัด หรือเขียนร่วมกัน
           ตามเนื้อหาสาระ ที่เป็นโครงเรื่อง ก่อให้เกิดเป็นองค์ประกอบของภาพ โดยมีแนวทางสร้างสรรค์
           ตามวิธีทางแห่งจิตรกรรม ปรากฏเป็นรูปแห่งจิตรกรรมไทย องค์ประกอบของภาพจิตรกรรมไทย
           มีอยู่ ๓ ประการ คือ
                องค์ประกอบของเส้น (Line) คือ การจัดหรือการใช้เส้นผูกเขียนให้เป็นภาพตามก�าหนด
           เส้นในภาพจิตรกรรมไทยเป็นองค์ประกอบหลักของภาพ ทั้งนี้สังเกตได้จากรูปแบบในภาพ
           จิตรกรรมไทยในแต่ละยุคสมัยที่สร้างสรรค์ ได้ใช้เส้นเป็นหลักในการก�าหนดขอบเขตของภาพ
           และสรรพสิ่งต่างๆ รูปแบบที่สร้างขึ้นโดยอาศัยเส้นเป็นหลัก ท�าให้รูปมีลักษณะแบนๆ รูปแบน
           เหล่านี้ เขียนบนพื้นภาพที่ปราศจากการสมมุติให้ลึก ดังนั้น องค์ประกอบของภาพจิตรกรรมไทย
           จึงมีลักษณะแบน
                องค์ประกอบของพื้นที่ว่ำง (Space) คือองค์ประกอบของภาพที่แสดงให้เห็นปริมาตร
           น�้าหนัก บรรยากาศ ฯลฯ รูปแบบที่ถ่ายทอดลงบนพื้นที่ว่างเป็นภาพลวงตา เพื่อแก้ปัญหา
           ระยะใกล้ไกลของภาพ เนื่องจากภาพจิตรกรรมไทยส่วนใหญ่ เป็นภาพแบบพรรณาความหมายว่า
           มีเหตุการณ์ต่อเนื่องกัน ด้วยเหตุนี้ ช่างเขียนจึงจัดวางองค์ประกอบของภาพให้มีความสัมพันธ์
           ต่อเนื่องกันในทางเรื่องราว ฉะนั้น การแก้ปัญหาบนพื้นที่ว่าง จึงเป็นเหตุผลส�าคัญในการเขียน
           ภาพจิตรกรรมไทย วิธีการแก้ปัญหาบนพื้นที่ว่างได้ให้ความส�าคัญกับการจัดวางโครงเรื่องมากกว่า
           ความเหมาะสมทางรูปทรง ภาพจิตรกรรมไทยได้ใช้องค์ประกอบที่เป็นส่วนรอง เช่น ต้นไม้
           ภูเขา ล�าธาร โขดหิน ฯลฯ เป็นสิ่งแบ่งเหตุการณ์หรือแบ่งพื้นที่ของภาพไปในตัว แต่ในบางครั้ง
           ก็มีการแบ่งพื้นที่ว่างของภาพแต่ละตอน โดยใช้เส้นที่มีรูปแบบต่างๆ เช่น เส้นหยักฟันปลา
           เส้นโค้งไปมา ฯลฯ แล้วแต่ความเหมาะสม ส่วนที่ใช้แบ่งภาพนี้ เรียกว่า “สินเทา”


           6  |
   3   4   5   6   7   8   9   10   11   12   13