Page 64 - จิตรกรรมฝาผนัง วัดธรรมิการาม อำเภอบ้านหมี่ จังหวัดลพบุรี
P. 64
ภาพการบอกเวลาด้วยการย่ำาฆ้อง
จีวร
จีวรลายดอกพิกุลนั้น ช่างทอผ้าสมัยต้นรัตนโกสินทร์ ได้ท�าเลียนแบบผ้าฝรั่งที่ทอเป็นดอก
เล็กๆ ลายคล้ายดอกพิกุล ชาวบ้านจึงเห็นเป็นของแปลก ประณีต มีราคาสูงค่า ต่อมาผู้มีศรัทธา
ในพระพุทธศาสนาจึงได้ตัดย้อมเป็นจีวรถวายพระเถระชั้นผู้ใหญ่ และพระภิกษุผู้มีความรู้ ก่อน
จะเริ่มหายไปเมื่อผ้าสบงจีวรต่างๆถูกผลิตเพื่อขายเชิงพาณิชย์มากขึ้น และความนิยมในการทอ
ผ้ามาเป็นจีวรถวายพระลดน้อยลง แม้จีวรลายดอกพิกุลจะถูกมองจากพระสงฆ์ฝ่ายเคร่งครัดว่า
เป็นการอวดความหรูหราของบรรดาพระภิกษุอยู่ในเมืองหลวง แต่ก็ไม่ถือว่าผิดพระวินัยแต่อย่างใด
เนื่องจากผ้าที่พระวินัยอนุญาตให้น�ามาตัดเย็บเป็นจีวรมี ๖ ประเภท คือ
๑. ผ้าเปลือกไม้ เช่นผ้ามัสลิน ผ้าลินิน
๒. ผ้าฝ้าย
๓. ผ้าไหม หรือผ้าแพร
๔. ผ้าขนสัตว์
๕. ผ้าป่าน
๖. ผ้าฝ้ายแกม ทั้ง ๕อย่างที่กล่าวมา เช่นผ้าฝ้ายแกมไหม เป็นต้น
ทั้งนี้ ผ้าที่มาจากวัสดุต้องห้ามมิให้น�ามาท�าจีวร ได้แก่ผ้าคาดรองหนังสือ และผ้ากัมพล
ที่ทอจากผมมนุษย์ หลักฐานเรื่องสีของผ้าจีวรพระภิกษุไทยสมัยโบราณจะเห็นได้จากภาพ
ในจิตรกรรมฝาผนังและจิตรกรรมในสมุดไทยโบราณ ตั้งแต่สมัยอยุธยาเป็นต้นมาจนถึงสมัย
62 |
